رئیس جمهورمان را بازداشت کرده اند.مجلس دست نشانده حکم اعدامش را صادر کرد و ما همچنان پشت کامپیوتریم. شرممان باد شرممان باد.

میرحسین موسوی طالب قدرت نبود که اگر بود از خرداد 76 تا اسفند 87 که همه به دست و پایش افتاده بودند که بیاید، می آمد।।میر سبز آن زمان نیامد چون با تجربه ای که از دوران نخست وزیری داشت می دانست که با خامنه ای نمی تواند کار کند وحتما" با او به بن بست می رسد، نیامد چون آن زمان همچنان به اصلاح اموربا اشخاص دیگر امید داشت و نیامد چون قدرت طلب نبود।
اما موسوی وقتی آمد که به قول خودش احساس خطر می کرد وقتی آمد که کرامت انسانی را لکه دار شده دید وقتی آمد که ملت شریف ایران را مانند گدا برای لقمه ای نان به دنبال خود می کشیدند و وقتی آمد که بوی دیکتاتوری را حس کرده بود و گفت که این راه که اینها می روند به دیکتاتوری ختم می شود وقتی آمد که جایگاه ایران را در دنیا خوار شده دید و بالاخره وقتی آمد که دروغ و قانون شکنی امور عادی جامعه و سیاست ما شده بود।و ....
میرحسین زندگیش، گذشته اش و همه چیزش را فدا کرد تا از این اتفاقات جلوگیری کند اما این همه هزینه برای چه و به خاطر کی؟ بله عزیزان ساکت و بیخیال من برای ما ، برای ملتش، برای افتخار میهنش و در این راه هزینه ها داد : خواهر زاده اش را کشتند از همه مناصب عزلش کردند خانواده اش را آزار دادند زنش را از دانشگاه اخراج کردند و اکنون هم حبسش کردند و میخواهند اعدامش کنند و ما همچنان ساکتیم و بیخیال।
ملت ایران را تا به امروز به این اندازه نمک نشناس ندیده ام । این روزها اگر اینگونه بمانیم در تاریخ پر فراز و نشیب ما لکه ننگی خواهد بود و ما نیز ملت این دوره ننگین مورد نفرین نوادگان خود خواهیم بود ।به من حق دهید بگویم شرممان باد । شرممان باد